Petrus DH -Papo Shire black stallion 51517

PETRUS DH

Kary ogier Shire Papo  51517

Kary ogier shire Petrus, z francuskiej hodowli Papo, nie jest może koniem wybitnej urody. Jednak ma w sobie coś takiego, że od kiedy usłyszeliśmy o jego sprzedaży, to wiedzieliśmy, że po prostu musimy go mieć w naszej hodowli. Tym bardziej, że wiemy, że ogier pozostawił już bardzo udane potomstwo.



W maju to waśnie po niego jechaliśmy do pobliskiej stajni, niestety nie udało nam się go wtedy nabyć ( zamiast niego przywieźliśmy wtedy odsady: Ogryzek, Zgryzek i Fionah oraz klacz QH Sonanda). Tym razem w końcu udało nam się sfinalizować transakcję i przywieźć ogiera. Teraz ogarnął nas spokój, bo w zasadzie dzięki niemu zrealizowaliśmy nasze plany względem dorosłych koni  hodowli Papo. W sumie teraz do szczęścia  brakuje nam jeszcze źrebaczka shire Papo. Ale spokojnie poczekamy sobie- może doczekam się potomstwa właśnie po naszym ogierze.;)

Ogier swą budową bardzo dobrze wpisuje się w ciężki typ swojej rasy, co jest jego niewątpliwym atutem. Jeszcze bardziej cieszy nad jego bardzo harmonijna i proporcjonalna budowa i bardzo dobry, jak na ciężkiego konia, ruch.

Jest nieco mniejszy niż się spodziewaliśmy, szczególnie po koniu tej rasy. Jest np. nieco niższy w kłębie, niż wałach shire Boss DH hodowli Schleich.

Petrus jest bardzo mądrym, opanowanym, a jednocześnie chętnym do pracy ogierem. Uwielbiamy patrzeć jak szaleje na padoku. Jako ciekawostka, ogier jest wyjątkowym gentelmanem, zarówno względem klaczy jak i wszelkich źrebiąt. Widzieliśmy, że ogier był niespokojny gdy był samotnie wypuszczany na padok dla ogierów. A wiemy, że w  poprzedniej stajni chodził on na padok z własnym stadem jak ogier tabunowy. Niestety nasze stadko koni shire (klacz, wałach i trzy źrebaki) nie jest z nim spokrewnione i początkowo bardzo obawialiśmy się przyłączyć ogiera. W takich sytuacjach bywa, że ogier jest agresywny, szczególnie dla źrebiąt.  Stopniowo najpierw przyzwyczailiśmy ogiera do wypuszczania na padok z wałachem Boss DH, a potem stopniowo także z klaczą i źrebakami. O dziwo ogier jest bardzo grzeczny i wręcz jakby troskliwy. Czujnie obserwuje otoczenie i ostrzega konie o niepokojących rzeczach !

Petrus z jednym  z naszych źrebaków Shire.

Okiem Dorotheah:
No cóż koń jaki jest każdy widzi. Widać zarówno na zdjęciach, jak i na żywo, że konik jest niedopracowany, ma kiepsko wykończone detale i nieco „plastelinowy” wygląd – podobnie jak większość koni produkcji Papo. A jednak mimo tego ogier ma  bardzo piękną, harmonijną sylwetkę i niesamowitą choć teoretycznie dość prostą pozę. Ta poza w połączeniu z niesamowitą maścią szczotkami to coś pięknego. A spójrzcie na jego uszy- ogier ma  piękne, żywe uszy !No i dzięki temu koń ma w sobie to coś. Znowu napiszę, że właśnie tego czegoś brakuje mi u wielu koni Schleich.

Do proporcji budowy w sumie nie mam większych zastrzeżeń. Przydałoby się konika miejscami nieco poprzycinać tu i tam, może poprawić masę dolnej linii szyi ( choć ta wersja ma masę uroku), zrobić mu wspaniale detale, pomalować pięknie- byłoby cudeńko.
Stawy są zaskakująco dobrze, jak na konia Papo, zbudowane. Są nieco zaokrąglone, o jakby „limfatycznej” konstytucji- co zdecydowanie pasuje do tak ciężkiego konia.
 
Nie jestem pewna, czy  jest to druga wersja malowania. Na pewno klacz i źrebię shire jest w gniadej (starszej wersji, w zasadzie w katalogu 2013 jest już tylko gniada klacz), oraz w karej.
Malowanie typowe dla tej firmy, choć patrząc na gniade shire- kare są lepiej wykończone. W połączeniu z kiepskimi detalami i sierścio-podobną fakturą malowanie niestety robi bardzo wiele złego w ogólnym odbiorze modelu. Z drugiej strony jak na malowania tej firmy to tragedii nie ma. Koń jest po prostu matowo czarny, a szczotki ma pomalowane na biało pędzlem, z przebijającym od spodu w zagłębieniach beżowym „przybrudzeniem”. Podobnie odmiana na głowie ma miejscami nieco beżowy odcień. W sumie plusem jest dla mnie wykończenie szczotek pędzlem – bo wolę taką wersję niż rozmyte granice odmian przy użyciu aerografu. Szkoda,  że kopyta są ciemne, czarne, także od spodu, a nie cieliste, jak skóra dolnych części nóg. Niesamowicie cieszą mnie prawidłowo ułożone „kapturki” (wystające nad kopyto zęby) podków-po jednym z przodu, po dwa na bokach z tyłu. Identycznie jak u klaczy percheron Papo- konie prawdopodobnie rzeźbiła jedna osoba ( co widać też po stylu rzeźby, detali). Nabłyszczone, czarne oczy mają białe dolne kąciki, co dodaje dużo  życia spojrzeniu konia.

Tworzywo jest identyczne jak u klaczy percheron tej firmy minimalnie bardziej elastyczne niż tworzywo Schleich- z tym, że przy tej masie konia i jego nóg, prawie się tego nie czuje i jak dla mnie jest to ok.

Jak tylko mold pojawił się w katalogu planowałam go kupić. I generalnie się nie zawiodłam, ponieważ dobrze wiedziałam czego się spodziewać (parę kanciastości, czy miejsc, które należałoby podciąć, oraz typowej dla Papo wykończeniówki i malowania).

Ogólnie- ten koń ma w sobie coś takiego jak klacz percheron tej firmy- ciężko oderwać od nich łapki.
Ostatnio zapadła ostateczna decyzja, że niektóre z moich gummipferde pojadą prawdopodobnie za miesiąc do nowych domków. Za dużo mam modeli na półkach, w szafach i kartonach. Przez to najpiękniejszych koni wyeksponować nie mogę. A dokupowanie kolejnych półek w nieskończoność nie jest dobrym rozwiązaniem- bo ileż można( jedną, może dwie półki planuje dokupić, ale obecnie upchane modele i tak wszystkie się tam nie zmieszczą). Takie wielkie kolekcje czasem dezorganizują życie. Widziałam foty takich przerośniętych kolekcji, gdzie zbiór wyłaził z każdej szafki w każdym pomieszczeniu- życie w takich domach na pewno jest uciążliwe.
 Mało tego ścisk w połączeniu z włoskimi gorączkami nie służy modelom z grupy gummipferde- jak, któryś model postawię krzywo (np. dopychając obok drugi model), potrafi mi się wygiąć. I muszę zrobić więcej luzu na półkach, uważniej wybierać nowe konie.

A piszę o tym właśnie tu, bo mimo tej decyzji, jednak zdecydowałam się na zakup ogiera i postawienie go na półce z ulubionymi końmi  w tej skali. A zadziwiające jest to, że na jego zakup  miałam większe ciśnienie niż na zakup pięknej i wspaniale wykończonej klaczy Shire Collecta. Widać niezbadane są zawiłości mego umysłu ;)

Pozdrawiamy !




-->