Breyer Traditional Big Chex to Cash (1357)

Jak wspomniałam wcześniej moja Sunny Breyer przyleciała w paczce z kolegą. Model ten podobał mi się od kiedy się pojawił, jednak zawsze coś innego było wyżej na liście zakupowej. A i wybijałam go sobie z głowy, choćby ze względu na bardzo atletyczną sylwetkę typową dla koni rasy American Quarter Horse, za którą nie przepadam. Zawsze wolałam konie o smuklejszym umięśnieniu, w dłuższych liniach, a nie takie mięsne "byczki". Mold w pierwotnej wersji Smart Chic Olena drażnił mnie malowaniem, do tego stopnia, że i  jakaś niechęć do niego została, mimo kolejnego malowania. Malowanie w obecnej wersji natomiast porywało mnie -lecz broniłam się przed kupnem modelu konia dla "skórki" (jak to hodowcy czasem wyrażają się o kupnie jakiegoś konia, czasem nawet słabego, tylko dlatego, że ma ciekawą maść). Ale ilekroć gdziekolwiek widywałam foty tego modelu coś we mnie piało z zachwytu. I w końcu nadeszła chwila, gdy postanowiłam go sprowadzić (z USA).

Breyer Traditional Big Chex to Cash (1357) pieszczotliwie nazywany - "Czesiem".




"Czesiek" to model, portret żywego Big  Chex to Cash -konia legendy w  konkurencji reining (westernowe ujeżdżenie), zdobywcy m.in.tytułu National Reining Horse Association Word Champion, który wygrał ponad 200.000 dolarów. Ten izabelowaty ogier (palomino overo, dokładnie: flashy palomino) należy jednocześnie do dwóch związków rasowych AQHA (American Quarter Horse) i APHA (American Paint Horse).

Fota w stój

 Więcej o ogierze Big Chex to Cash  znajdziecie w artykule na tej stronie:
www.ridingmagazine.com...
oraz na stronie poświęconej tylko temu ogierowi:
http://www.bigchextocash.com/
(ostrzegam, że można się w nim "zakochać").

Czesio, to jeden z tych modeli,  które mają w sobie "to coś".



Model Big Chex to Cash sprzedawany od 2008 roku do dziś, powstał na bazie wspomnianego moldu Smart Chic Olena sprzedawanego od 2005 roku, a wyrzeźbionego przez Susan Carlton Stifton, o której twórczości pisałam w notatce o modelu konia Ravel. Uwielbiam wiele modeli tej autorki za doskonałe ukazanie anatomii konia i świetnych proporcji. Niestety w tym moldzie coś mi nie do końca gra w harmonii, lub proporcjach, a na pewno w umięśnieniu  klatki piersiowej, przedramienia i zadu z prawej strony konia. Jednak najbardziej denerwuje mnie lewa nadpęcie (gdy patrzymy z boku, tylna linia zginaczy).



Jednak wszystkie wady bledną gdy patrzymy na piękną, ciekawą i przede wszystkim bardzo dumną pozę ogiera, oraz kapitalne malowanie.Ciemny pięknie cieniowany , do tego jabłkowity izabelek, z "szapanymi" odmianami, jest tak apetyczny, że chciałoby się go schrupać. W słońcu można zauważyć bardzo delikatny satynowy połysk niektórych barw, co wygląda bardzo realistycznie.



Czepiałabym się zbyt intensywnego błękitu tęczówki prawego oka i zbyt jednolitej bieli (szczególnie grzywy i ogona), zbyt jednolitej barwy kopyt. Granice nałożenia farby na białą masę modelu mogłyby być lepsze (a przy grzywie równiejsze z rzeźbą), mrożenie na zadzie można było lepiej pokazać (w końcu sierść u żywych koni nieco rozmywa kontury piętna, a naciągana skóra rysunek), ale brawo za to, że ono jest.



Przyznam, że bardzo ciężko mi pisać obiektywnie o tym modelu. Gdy na niego patrzę, mimo jego pewnych niedociągnięć anatomicznych, rozpływam się w pozytywnych emocjach. Niewiele figurek koni budzi we mnie, aż tak silne odczucia  :) Żałuję tylko, że nie nabyłam go wcześniej.  Uwielbiam go !!!

Aż by się chciało przytulić takiego konia, wyczyścić, dosiąść, wykapać, a potem nakarmić jabłkami...

Zmartwiło mnie tylko, że na pudełku pisało o tym, że wewnątrz opakowania jest darmowy katalog - a w praktyce go nie dostałam (pudełko miało rozciętą taśmę, model zamawiany przez FLTE). Ciekawa jestem czemu tak się stało?

----
Niebawem, zgodnie z moją wcześniejszą zapowiedzią, postaram się napisać o Templado i prostowaniu Sunny.
Pozdrowionka !