Klacz Perszeron i źrebię arabskie Papo

Kiedyś myślałam, że modele Breyer wyleczą mnie z kolekcjonowania koników tzw. "gummipferde": Schleich, Bullyland, czy Papo (wyłączając nowe konie Collecty i niektóre Safari ltd.).  Mimo średniego realizmu, słabych proporcji, wielu bardzo poważnych wad anatomicznych, często dziwnych poz, nie zawsze dobrego malowania itp. uwielbiam wiele z tych figurek.  Wielokrotnie zastanawiałam się na czym polega ich fenomen, dlaczego wciąż nabywam jakieś okazy. I  brakuje mi odpowiedniego, racjonalnego wytłumaczenia. Zaczęłam myśleć, że uzależniłam się od... dotykania rzeźby tych figurek, a skutkiem tego, być może również  od materiału z jakiego są wykonane . Modele Breyer wykonane z delikatniejszego tworzywa, głównie podziwiam patrząc, natomiast odporniejsze na uszkodzenia gummipferde dużo częściej przestawiam i dotykam. 
Ciekawość nowych modeli także sprawa, że wciąż powiększam swoje stadko.

Klacz Percheron  Papo



Gdy w ubiegłym roku pojawił się katalog firmy Papo od razu wpadła mi w oko leżąca, siwa klacz rasy Perszeron. Uwielbiam leżące konie i czuję ogromny niedosyt pod tym kontem w modelarskim świecie. Brak dostępności tej figurki w Polsce sprawił, że dopiero teraz klaczka dojechała do mnie z Niemiec. 
Całkowicie oszalałam na jej punkcie! Oto ona, wyczekana siwka:

Już na zdjęciach katalogowych widać, że figurka nie jest idealna, jednocześnie jak na, w większości słabe, konie Papo jest naprawdę dobra. Największym minusem "Papiaków" są słabiusieńkie nogi. Percheronka może się poszczycić całkiem fajnymi, proporcjonalnie do rasy grubymi  nogami z delikatnymi małymi szczotkami i udanymi kopytkami ze strzałkami, oraz podkowami (podkowy na przodach maja prawidłowo po jednym, a tyłach po dwa kapturki). Słabszy jest ogólny kształtu kłody, szyi i głowy, oraz słabo zrobiona faktura sierści. Najsłabiej wypada nieprawidłowo ułożony zad z lewej strony konia  i niezbyt udane rozłupanie zadu. Zakończenie ogona wisi jakieś 2-3 mm nad ziemią.

Głowa klaczy mimo nie najlepszej budowy, ma niezwykły urok, z bardzo żywym i przesympatyczne spojrzeniem.

Największym atutem klaczy jest odwrócenie głowy w drugą stronę, dzięki czemu udało się zachować poczucie ruchu konia. Rewelacja!
 
Na klacz czekał już ogier ze źrebolem perszeron Schleich (klacz Schleich niezbyt mi się podoba) :) 


Źrebie arabskie Papo
Ciemno kasztanowaty źbaczek marzył mi się głównie przez jeszcze bardziej nietypową pozę w tej skali -tarzanie się. Sympatyczny z niego stwór. jest sporo przerośnięty względem źrebiąt Schleich.

To całkiem fajny konik, ze znośnymi, jak na Papo, nogami. Można go położyć na bokach, czy ustawić na kilka sposobów jakby brykał i choć nie wygląda wtedy idealnie, to jest atrakcyjne pod katem możliwości wykorzystania modelu w scenkach stadnych w plenerze, czy na dioramach. 


A jutro opiszę coś jeszcze.