ARGILIO DH- płaskorzeźba, made in Dorotheah :)

Powracam, po nieobecności związanej m.in. z chorobą. Mimo to jeździłam na uczelnię i  dokończyłam mą pierwsza płaskorzeźbę konia, której zdjęcia z etapów tworzenia pokazywałam tu wcześniej. (Imię zmieniłam, bo mi nie pasowało).

ARGILIO DH- made in Dorotheah :)

 Polish Sport Horse Stallion  

Płaskorzeźba  z gliny czerwonej,  wypalonej przez cała noc w temperaturze około 1000 stopni Celsjusza. Wymiary: 44 x 25,5 cm

Jejku ! Po wypaleniu wszystko prezentuje się o niebo lepiej, niż surowa rzeźba,  m.in. dzięki jednolitej suchości i barwie o bardzo przyjemnym łososiowym odcieniu.



 Na żywo jeszcze fajniej to wygląda- na fotach nie dość, że obraz jest płaski, to jeszcze cień często wyolbrzymia którąś część konia (np. cienie przy nogach często mocno je pogrubiają ).

Płaskorzeźba tego typu, rządzi się swoimi prawami. Np. ucho czy nogi będące bliżej nas, patrząc z boku są szersze, niż by były w rzeczywistości – ale to jedyny sposób zrobienia ich tak by nie wisiały w powietrzu i nie ukruszyły się. Niestety to powoduje, że powstający przy nich cień zniekształca rysunek konturów – trzeba się dobrze przyjrzeć, aby wszystko dobrze zobaczyć.

Aby uniknąć zbyt grubaśnych (z boku) nóg musiałam całego konia spłaszczyć  równomiernie spłaszczać konia na każdym odcinku ( a ciężko wyobrazić sobie i robić tak nienaturalną szerokość – bardzo pilnowałam tej kwestii, bo takie błędy wyszłyby  przy normalnym patrzeniu na rzeźbę).



 Jak planowałam tak zrobiłam widoczne  mięśnie, ścięgna, żyłki (ale też bez przesady), czy delikatne zmarszczenia skóry. Ogon jest delikatnie pofalowany. Na żywo lepiej widać wszystkie detale.







Tu widać troszkę lepiej nogi, kopyta z koronkami,  dolne partie ciała.


Delikatne zmarszczenia skóry poprzecznie  względem szyi, z których jestem wyjątkowo zadowolona-  na fotce udało mi się uchwycić je jedynie pod tym kontem, na żywo widać je z każdej strony, choć tez bez jakiejś przesady.

Od początku do końca stworzyłam Argilio trzymając się jedynie jednego z moich rysunków, oraz pamięci i wyobraźni.  Nie korzystałam z jakichkolwiek zdjęć. Odbierając wypaloną płaskorzeźbę usłyszałam już bardzo pozytywne słowa, m.in. od profesora rzeźbiarstwa - co cieszy mnie szczególnie. Sama w sumie jestem bardzo szczęśliwa z ukończenia i stworzenia konia bliskiego moim wstępnym wyobrażeniom.

Sam koń jest troszeczkę mniejszy od Breyer Ravel Traditional, a większy od Hackney P.

Sprawdziłam w jakiś sposób swe umiejętności – bo nie wyszło, że tylko gadam i  pisze, krytykuję, ale i coś robię :D Czuję  jakbym pokonała pewien bardzo trudny i jakby-nieprzekraczalny etap na mojej twórczej drodze. A jednocześnie w sercu mam myśl, że stać mnie na więcej :) I rośnie mój zapał do tworzenia następnych prac (-z przyczyn technicznych zacznę kolejnego konia dopiero po wakacjach).
A pamiętacie jak ten chlłopak  wyglądał na początku?

  - Tiaaa, był potworny :))) Szczerze powiem, że nie raz miałam wątpliwości , czy uda mi się go „uratować”. -A teraz w końcu  naprawdę go polubiłam  !


Kolejne zdjęcie , troszkę inne światło :)
I jak Wam się podoba moje konisko???

----
Serdecznie Wam dziękuje za miłe słowa, jakie usłyszałam w trakcie tworzenia. Pozdrawiam !
edycja- podmieniam niektóre foty na lepsze technicznie.

kod na stronę -nie kopiować -->