Breyer Totilas KWPN resin 8256

Witajcie
Miałam sporo wątpliwości w kwestii sprowadzenia tego modelu.. Mimo iż uwielbiam sportretowanego konia, tym bardziej, że jest to ogier ujeżdżeniowy, do tego kary, to jednak sam model, na pierwszych fotach, wydawał się mieć zbyt wiele wad (kiepskie proporcje,  za wielki łeb,  kiepski zad z lewej strony itp.) . Jednak postanowiłam zaryzykować i do kolekcji z niemieckiego MPV (obsługa jak zawsze do tej pory – świetna) dotarł:

- Breyer TOTILAS KWPN  World Dressage Champion, numer 8256, Special Editions – Breeds of The World, figura żywiczna.

Pierwsze co mam ochotę tutaj napisać to...WOW. Zupełnie nie tego się spodziewałam. Owszem wiedziałam, że figurka ma wspaniałe detale, piękna rzeźbę głowy, szyji i reszty ciała, ale jednak patrząc na większość fot byłam pewna kiepskich proporcji. A tu wyjęłam z pięknego kartonu, oraz styropianu zupełnie proporcjonalny okaz. Do tego niesamowicie elegancki z racji wykonania i materiału. 


Miałam ochotę przetrzeć oczka ze zdziwienia. Łepek wydał mi się nawet dość malutki względem ciała. Na pewno nie jest za duży. Ciało jest mniej krępe, szlachetniejsze, lżejsze niż widać  na Breyerowskich fotach. Być może to kwestia optyki -tego, że obraz ukazany, nawet na najlepszym zdjęciu, jest nierzeczywisty, nieco inny niż ten widziany oczkami (choćby ze względu na brak trójwymiaru),
Ale po kolei :)



Totilas to portret fenomenalnego konia ujeżdżeniowego o tym samym imieniu. Ogiera , który wywołuje wyjątkowe emocje, szczególnie od czasu gdy jako pierwszy koń przekroczył poziom  90 % na najwyższej rangi konkursach ujeżdżeniowych. Początkowo był dosiadany przez Edwarda Gala, a obecnie jeżdżony jest przez Matthiasa Ratha. O sukcesach i talencie tego konie nie będę się rozpisywać, ponieważ wystarczy wpisać jego imię w wyszukiwarkę i pojawi się masa informacji i zdjęc. Polecam przede wszystkim obejrzeć choć kilka filmików z Totilasem. :
Totilas  fota zywego Toto 1,    fota 2,    fota 3

Figura Breyera Totilas 8256  to tegoroczna nowość firmy Breyer ( tzw."śródroczna" model jest sprzedawany od połowy tego roku) i ostatnia  nowość dłuta artystki Brigitte Eberl - dla Breyer (autorka Sunny WG, Salinero, GG Valantine i Heartbreaker, Haflingerka CL) . Tu dodam od razu dla jasności, że  już prawdopodobnie w styczniu,  do sprzedaży wejdzie drugi model konia Totilas , także wyrzeźbiony przez Brigitte Eberl, ale z normalnej masy plastycznej Breyer’a  i w skali Traditional.

Ta figura jest wykonana z innej masy niż pozostałe modele- jest żywiczna ( nieco cięższa od porcelany i szkła, ale lżejsza od kamienia). Przyznam, że nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać po określaniu
"żywiczna", czy materiał przypadnie mi do gustu. Napisze tyle (patrząc pod kątem przede wszystkim kolekcjonowania)- chcę tego więcej !!!
Tu na pewno opinie mogą być sprzeczne. Osobiście chętnie bym zbierała figury z bardziej szlachetnych materiałów niż modele- jednak najczęściej zniechęca mnie kiepski poziom ( - planuję kiedyś pokazać  niektóre figury koni z innych materiałów).


Zaskoczyła mnie także wielkość figury. Mimo iż wiedziałam, że koń  jest minimalnie większy od modeli Collecta, to jednak spodziewałam się, prawdopodobnie  przez ilość detali, że koń będzie nieco większych wymiarów J  Ale  w sumie to i lepiej –model zajmuje  mniej miejsca, co ułatwia kolekcjonowanie.  W praktyce figurka licząc od wysokości kopyt jest o ok 1  cm wyższa od fryza Collecty (uszkami i tak samo grzbietem).


Anatomicznie model jest na świetnym poziomie. Czepiać się będę najbardziej rzeźby okolicy lewego uda i pośladka. Dolna krawędź tej okolicy powinna być nieco inna (to samo nie podoba mi się i u Sunny, Salinero, GG Valentine i u Haflingerki -B.Eberl). Ale na żywo wygląda to o niebo lepiej niż na wielu fotach. Mogłabym nawet udawać, że tego nie widzę ;)  Konik mógłby mieć minimalnie szerszy zad patrząc z tyłu i z góry ( w sumie całe ciało mogłoby być minimalnie szersze). Razi mnie  za bardzo wystający prawy guz barkowy.

Minimalnie można też czepiać się, nieco zbyt kanciatego, kształtu nóg, asymetrii kopyt itp.- ale podejrzewam, że jest to niedociągnięcie w związku z małą skalą figurki. Przy detalach pyska także jest sporo zbyt kanciastych linii- ale lepiej ujarzmionych - bogata rzeźba rekompensuje tę kwestię, dając świetny efekt końcowy. Głowa nie dość, że jest piękna, to jeszcze daje ogólnie całkiem fajnie wrażenie pokazania urody głowy Totilasa

Zarysy  partii mięśniowych,  w sumie są bardzo dobre. Proporcje, o czym już wspomniałam, także są bardzo dobre,  a dodam, że minimalnie się różnią od proporcji Toto. Koń jest po prostu przepiękny !

O wspaniałej pozie tej figury konia powinnam wspomnieć na samym początku, ponieważ jest to jeden z największych atutów tej rzeźby. Piaf. Piękny piaf. Do tego piękny i dobry anatomicznie  koń. Lewa przednia pęcina mogłaby bardziej leżeć- resorować, a zad mógłby  jeszcze  lepiej "pracować" . Choć tu pewnie artystka korzystała z jakichś konkretnych fot, więc nie będę się czepiać.

Malowanie konia mimo pewnych, mocnych, niedociągnięć jest bardzo ładne. Przede wszystkim mega plus za maść karą z delikatnym cieniowaniem. Na pierwsze wrażenie koń wydaje się jednolicie czarny, tak jak większość ( a może wszystkie ?) kare konie Breyera. Ale gdy się przyjrzymy na żywo, zauważymy, że w rejonie słabizn, łopatki, piersi, dołu szyi, ganaszy itp. widać rozjaśnienia- prawdopodobnie cieńszą warstwę farby na jasnej żywicy. Wygląda to bardzo dobrze i naturalnie. Można by było jeszcze nieco zmienić odcień czerni., aby uzyskać bardziej realistyczny odcień karej maści. Ale to i tak spory sukces i poprawa u Breyera.

Rozjaśnienia dobrze widać na poniższym zdjęciu z lampą (gdzie powstał większy niż na żywo kontrast).

 

Na minus jest natomiast nieestetyczne  malowanie odmian na nogach. Z daleka wygląda to dobrze, natomiast z bliska jest  czego się czepiać. Widać wyraźnie  niedokładne pociągnięcia pędzlem , oraz nie równe warstwy farby. Kopytka są cieliste troszkę za jasne, z niemal nie widoczną granicą barwy (co mi się podoba). Podkowy mogłyby być nieco staranniej pomalowane, ale wyglądają dość estetycznie.
Odmiany na głowie są dość specyficzne. Na czole odmiana wykonana pędzlem wygląda jak malutki tulipanek ( tulipan- bo KWPN to holenderska księga?). Na pysku jest delikatne zrobiona siwizna aerografem, a dodatkowo namalowany nieregularny krzyżyk.

Podstawka, przytwierdzona na stałe do modelu konia, osobiście mi nie przeszkadza, tym bardziej, że jest pomalowana w naturalny jasny brąz (odcień dobrego podłoża na ujeżdżalniach). Od spodu podstawka jest jasno beżowa , zaopatrzona w dodatkowe podkładki zabezpieczające przed rysowaniem mebli, oraz z naklejka -krótkie info, plus foto ogiera Totilas.




 Podsumowując. jestem zachwycona i chce więcej !  
Przykładowo porównując z Breyer Salinero. Model Salinero blednie mi przy urodzie tego konia. A mały Toto dodatkowo wygrywa ogólną harmonią sylwetki, luźniejszą i piękną górną linią, z cudną szyją, a do tego  przepiękna główką. Do tego dochodzi niesamowity urok i poczucie klasy dzięki żywicy.
No po prostu rewelacja.
Mały Toto stoi właśnie, ... nie, nie stoi a - piafuje :) przy laptopie i aż drażni mnie swą beztroską, gdy pękam z nadmiaru piękna  :)



Tak nie mogłam doczekać się dużego Totka, który wydaje się jeszcze bardziej dopracowany anatomicznie i bardziej szczegółowy, świetny- a teraz zastanawiam się, czy nie poczuję swoistego ukłucia pod względem tworzywa. W sumie ta kwestia poczucia nieszlachetności materiału, denerwuje mnie teraz przy wszystkich pozostałych moich modelach Breyer. A i jznowu minusa dostały wszystkie gumiaki (Collecty, Schleichy itp).

Pozdrowionka!